Vieux vs Cognac, een bijzondere geschiedenis

Vieux heeft verschillende benamingen, zoals Hollandse cognac of koetsiers cognac en is een goed alternatief voor de dure Franse cognac. Echter zit er een groot verschil tussen cognac en vieux. Vieux heeft namelijk een andere bereiding dan cognac. Toch zijn er ook veel overeenkomsten. Hoewel een kenner het verschil direct zal proeven, is het voor de consument wat lastiger. Uiterlijk is er geen verschil, bovendien werd er vroeger behoorlijk gesjoemeld en werd er veel ‘imitatie’ cognac verhandeld. Etiketten werden vervalst, of de flessen werden gewikkeld in Franse kranten zodat men dacht dat deze geïmporteerd waren en ‘echte’ Franse cognac bevatten. In krantenartikelen vanaf 1860 werd er al stelselmatig geschreven over ‘echte’ Franse cognac, waardoor het duidelijk is dat er veel handel was in de ‘onechte’ versie. úw topSlijter heeft uitgezocht waarom de Hollandse ‘imitatie’ cognac uiteindelijk vieux genoemd werd.

Historische overeenkomst

Franse cognac was en is nog steeds een vrij duur product. In o.a. Nederland werd vroeger door diverse wijn- en gedistilleerd handelaren deze dure cognac gemengd met goedkopere wijn. Ongeveer de helft met wijn en de andere helft met cognac. Vandaar de naam koetsiertje, of Kutscher, wat vertaald uit het Duits half-om-half drankje betekent. Eind 1800 gingen veel wijn- en gedistilleerd handelaren over op een andere methode om goedkopere cognac te produceren en werden er diverse ingrediënten gemengd met neutrale alcohol om de smaak van cognac zo goed mogelijk na te bootsen. Op deze Hollandse ‘imitatie’ cognac werden etiketten geplakt met Franse namen om ze zo echt mogelijk te laten lijken. Men moest een kenner zijn om het verschil te zien en soms kon men alleen door te proeven ontdekken of het een Franse of Hollandse cognac was. Niet alleen de prijs van Franse cognac was een reden om Hollandse cognac te produceren. De Hollandse handelsgeest zal zeker meegespeeld hebben. Ook werd er niet of nauwelijks gecontroleerd en er werden geen straffen uitgedeeld op het niet naleven van de regels omtrent het produceren van cognac, ondanks het vastleggen van een beschermde herkomstbenaming in het verdrag van Madrid, dat getekend werd in april 1891. Men ging dus rustig verder met het produceren van Hollandse ‘imitatie’ cognac. Een andere reden was dat tijdens de Eerste Wereldoorlog de import van Franse cognac bijna volledig stil lag, waardoor de prijzen enorm stegen. Dit zal ook gezorgd hebben voor een hogere productie van de zelf geproduceerde Hollandse ‘imitatie’ cognac.

Het Cognac AOC (Appellation d’Origine Contrôlée)

In dit verdrag werd vastgelegd dat cognac voortaan een beschermde herkomstbenaming werd en dus alleen wijndistillaten, geproduceerd in de wijngaarden of cru’s in de Cognacstreek, cognac genoemd mochten worden. Ook mochten er nog maar een aantal druivenrassen gebruikt worden voor de productie van cognac, zoals Ugni Blanc, Colombard, Folle Blanche, Montils, Follignan en/of Sémillon. Er moest dubbel gedistilleerd worden, het wijndistillaat moest minimaal 40% alcohol bevatten en minimaal 2,5 jaar gerijpt zijn op eikenhouten vaten.

Hollandse cognac wordt vieux

Rond 1960 werden Hollandse wijn- en gedistilleerd handelaren onder druk van de Franse regering verplicht om de naam van de Hollandse cognac te veranderen. In onderling overleg besloten de Hollandse wijn- en gedistilleerd handelaren om de naam te veranderen in vieux. Er werd bewust voor deze Franse naam gekozen om een luxe imago te behouden. Het Franse woord ‘vieux’ betekent ‘oud’ en verwijst naar de oorspronkelijke herkomst van de drank en de lange tijd dat het rijpingsproces van een goede cognac heeft. Men was erg bang dat de naamsverandering negatieve gevolgen zou hebben voor de verkoop van de drank, echter het tegenovergestelde gebeurde en vieux werd enorm populair, vooral onder jongeren, die vieux massaal gebruikten als mix-drankje met cola. Tegenwoordig is vieux, na jonge jenever, het grootste Nederlands gedistilleerd product.

Verschil in bereiding

Het grootste verschil tussen Franse cognac en vieux is de bereiding. Franse cognac wordt gemaakt van toegestane druivensoorten, meestal van de druivensoort Ugni Blanc. Hier wordt eerst witte wijn van gemaakt. Deze witte wijn wordt vervolgens 2x gedistilleerd wat een eau-de-vie genoemd wordt. Deze brandewijn heeft een alcoholpercentage van 80%. Na een minimale rijpingsperiode van 2,5 jaar mag deze gedistilleerde wijn pas cognac genoemd worden, echter is het alcoholpercentage nog veel te hoog. Er wordt daarom verdund met water tot een alcoholpercentage van 40% bereikt is. Vaak worden diverse cognacs van verschillende oogstjaren met elkaar geblend. Eenmaal gebotteld rijpt cognac niet meer verder.
Vieux wordt niet gemaakt van gedistilleerde wijn, maar van neutrale graan- of melasse alcohol, en water waar, voor de smaak en de kleur, verschillende ingrediënten zoals karamel en diverse geur- en smaakstoffen aan worden toegevoegd. Om het beste resultaat te bereiken wordt meestal nog een klein beetje ‘echte’ cognac toegevoegd. Het alcoholpercentage van vieux ligt meestal iets lager dan bij cognac en is minimaal 35%.

Cognac

Dat de Fransen met trots hun cognac distilleren en laten rijpen op de beste eikenhouten vaten om de allerbeste kwaliteit te behalen is te proeven.

Godet Gognac VS Classique

‘Very Special’ is de jongste cognac in het Godet assortiment. Een blend van verschillende Cru's, dubbel gedistilleerd en gerijpt in vaten van Frans eikenhout. Levendig en fruitig, onthult peer- en ledertonen op de neus. Het is een directe afstammeling van de La Rochelle 'Brand-Wijn' (verbrande wijn), die al in de 16e eeuw door Bonaventure Godet op zijn galjoen werd vervoerd. Deze VS belichaamt de inventieve kant van de eerste cognac-distilleerders die hun wijnen letterlijk brandden om de kwaliteit te behouden. Ze ontdekten dat deze eau-de-vie, eenmaal in een eiken vat, sterk verbeterde naarmate de tijd verstreek. Dit was het begin van het verhaal van de Cognac.

Joseph Guy VSOP

Joseph Guy V.S.O.P. wordt minimaal vier jaar gerijpt met als resultaat een perfect afgeronde smaak. De langere rijping op het vat maakt de smaak ronder door de inwerking van zuurstof en complexer doordat het eikenhout stoffen als vanilline en tannine toevoegt. De kleur is diepgoud amberachtig. Het bouquet wordt gevormd door volle hout- en bloemtonen. De smaak wordt gekenmerkt door sporen van eikenhout en rancio. De afdronk is complex, uitgebalanceerd en verrassend lang.

Vieux

De vertaling van ‘vieux’ naar ‘oud’ is op deze producten zeker van toepassing. Beide producten hebben een lange geschiedenis en zijn bij úw topSlijter verkrijgbaar.

Dujardin Vieux

Het geheel eigen karakter van Vieux wordt in Dujardin onderstreept door het gebruik van uitsluitend natuurlijke ingrediënten. Het merk Dujardin is rond het jaar 1920 ontstaan. In die periode is een eigen receptuur voor ‘Hollandse Cognac’ ontwikkeld. Het resultaat is een 1e Klas receptuur, waarin twee echte Franse bestanddelen worden verwerkt: cognac en eau-de-vie.

Hoppe Vieux

Hoppe Vieux is een zeer populaire vieux in Nederland, traditioneel bereid en rijk van smaak, perfect voor sfeervolle avonden met vrienden en familie. De subtiele tonen van Hoppe Vieux maken het tot een kwaliteitsproduct, tonen van karamel en anijs voegen net dat beetje extra toe wat 'm zo mateloos populair maakt. Hoppe Vieux kan je puur of met ijs drinken, mixen met je favoriete frisdrank en er zijn zelfs cocktails mee te maken. Een lange geschiedenis ging vooraf aan Hoppe Vieux, een geschiedenis die ons terugbrengt naar 1780. Grondlegger Pieter Hoppe begon in Amsterdam, aan de Elegantierstraat, zijn distilleerderij waar later de befaamde vieux op dagelijkse basis zou worden geproduceerd.

In the mix:

Neem een longdrinkglas en vul het met wat ijsklontjes schenk hier 35 ml. vieux overheen. Vul het glas aan met gekoelde cola, voeg eventueel een citroenschijfje toe, roer en geniet.